လူညီမွ်ျခင္းလူ

ျမန္မာအလုပ္ရွင္က
ျမန္မာစားပြဲထုိးေလးေတြကုိ ဆူေနခ်ိန္မွာ
ဂ်ပန္ အဖိုးအိုက
ျမန္မာ ကေလးငယ္ေတြအတြက္ လွဴေနတယ္။

ခြဲျခားဖုိ ့ခက္သူ အခ်င္းခ်င္း
‘ျမိဳ ့တြင္းစစ္’ ခင္းေနခ်ိန္မွာ
ဂ်ာမန္ ဆရာဝန္က
အာဖရိကန္ လူနာေတြကို ကူေနတယ္။

ေၾသာ္
ေမတၱာသာကူ
လူမ်ိဳးတူဖို ့မလုိဘူး
ငါတို ့အားလံုး မိသားစုပဲ။

မိဘတေယာက္က ကုိယ့္ရင္ေသြးအရင္းကုိ စြန္ ့ပစ္လိုက္ခ်ိန္မွာ
ဂ်ိဳလီက ႏုိင္ငံစံုက ကေလးငယ္ေတြကုိေမြးစားတယ္။
ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ကေလးငယ္တေယာက္ကုိ
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တေက်ာင္းက ေကၽြးထားတယ္။

ေၾသာ္
ကရုဏာဆုိတာ…ေမွာ္၊
အမ်ိဳးေတာ္ဖို ့မလိုဘူး
ငါတို ့အားလံုး မိသားစုပဲ။

မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ အေရျခံဳျပီး နာဇီစကားေတြ လာမေျပာနဲ ့။
လူမ်ိဳးကြဲေတြၾကားမွာ ဘာေၾကာင့္ အခ်စ္ကားေတြနည္းျပီး စစ္ကားေတြမ်ားေနရတာလဲ။
သမိုင္းသင္ခန္းစာ တခ်ိဳ႕က ရတနာေတြထက္ အမွိဳက္ေတြကုိ ေရြးျပီးစုတယ္။
လူေတြမွာ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ မ်က္လံုးတဘက္တည္း ရွိေနရတာလဲ။

တစုကို တစုက လႊမ္းမိုးခ်င္ရင္ ကမၻာမွာ အနာေတြခ်ည္းပဲ က်န္လိမ့္မယ္။
မုန္းတီးလာၾကတဲ့အခါ ဟမၼဴရာဘီက ဘုရားေတြထက္ေတာင္ ပုိၾသဇာေညာင္းမယ္။
လူသားထုၾကီးဟာ လက္နက္တပ္ဆင္ျခင္းအားျဖင့္ ကုိယ့္အင္အား ကုိယ္ေလွ်ာ့ေနၾကတယ္။
စစ္ပြဲေတြဆိုတာ အမုန္းလက္နက္နဲ ့တေယာက္ေယာက္ရဲ ႔ စိတ္ထဲမွာပဲ စတင္တယ္။

ခြဲျခားခ်င္သူ လူေတြ အတြက္ေတာ့ ေသြးအမိ်ဳးေပါငး္ ေထာင္ခ်ီရွိမယ္။
ေသြးလုိေနသူ လူနာအတြက္ေတာ့ ေသြးအမ်ိဳးအစား ေလးမ်ိဳးတည္းရွိတယ္။

ေၾသာ္
မိခင္ေတြကုိၾကည့္
အခ်စ္မွာ မ်က္စိရွိတယ္။
အမုန္းဆိုတာကေတာ့
ေၾကာင္ေတာင္ကန္းမ်က္လံုး
ပူေပမယ့္ ျမဴေတြဖံုးေနတယ္။

ေကာင္းကင္ကို

Ref : http://kaungkinko.myanmarbloggers.org/2010/01/blog-post_04.html