လူဦးေရ တစ္ေထာင္ခန္႔ ၀တ္ျပဳႏိုင္ရန္ အစၥလာမ့္၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ တစ္ေဆာင္ ဆြီဒင္ႏိုင္ငံ၊ (စကရာဘိုရီ ျမိဳ႕နယ္) ၌ တည္ေဆာက္ရန္ သက္ဆိုင္ရာ ေဂါပက လူႀကီးမ်ားက ေျမဝယ္ထားပါတယ္။ စီမံခ်က္ႀကီးမွာ အားရစရာပင္- ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ အတြင္း အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသၼီးမ်ား ဆြလသ္ဝတ္ျပဳမည့္ ခန္းမႀကီး၊ ဗဟုသုတ ဖလွယ္မည့္ ေဆြးေႏြးခန္း၊ စာၾကည့္ခန္းမ်ား စာသင္ခန္းမ်ားႏွင့္ ေခတ္မွီ စာၾကည့္တိုက္ႀကီးမ်ား ပါ၀င္ေစၿပီး၊ အေဆာက္အဦးအျပင္၌ ကားမ်ား၊ စက္ဘီးမ်ား ရပ္နားႏိုင္ရန္ ေနရာမ်ားလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။
၃-၀၁-၂၀၁၀ ေန႔ တြင္၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ ျဖစ္ေျမာက္ေရး အစည္းအေဝးမွာ၊ ဂ်ာမဏီ၊ ဖင္လန္၊ ေနာ္ေ၀း၊ ဆီြဒင္တို႔မွ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားလည္း တက္ေရာက္ၾကပါတယ္၊ အဲ့ဒီ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားအနက္ ေဒသခံ ဂ်ာမဏီ၊ ဖင္လန္၊ ေနာ္ေ၀း ဆြီဒင္ လူမ်ိဳးထဲမွ အစၥလာမ္သာသနာထဲသို႔ သက္၀င္ယံုၾကည္လာၾကတဲ့ ပညာတတ္မ်ားလည္း ပါ၀င္ တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ထိုမိတ္ေဆြမ်ားမွာ အာရဗီဘာသာကို စနစ္တက် သင္ယူထားဟန္ ရွိပါတယ္။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကိုလည္း ေကာင္းမြန္စြာ ဖတ္တတ္ ၾကပါတယ္။ ေမတၱာပို႔ ဆလာဝပ္ဆလာမ္ကို ႏွလံုးလိႈက္လွဲ စ်ာန္၀င္စားလွ်က္ ရြတ္ဆိုၾကတာ ေတြ႕ခဲ့ရလို႔ စိတ္ထဲမွာ ဝမ္းသာ ပိတိျဖစ္မိတယ္။ ၎တို႕၏ ႏွုတ္မွ အင္ရွာအလႅာဟ္၊ မာရွာအလႅာဟ္၊ အလ္ဟမ္းဒို႕လိလာဟ္ ဆိုတဲ့ ဘယ္အရာမွာ မဆို၊ အလႅာဟ္ အရွင္ကို မေမ့ေလွ်ာ့တမ္း ေက်းဇူးတင္ေနသံမ်ားကို ၾကားေနရသည္မွာ တစ္မ်ိဳးထူးဆန္းေနၿပီး နားဝင္ခ်ိဳလွပါတယ္။
ဒီအစည္းအေ၀းႀကီးမွာ ႏွလုံးအထူးကု ဆရာဝန္ တူရကီႏြယ္ဘြား (ေဒါက္တာဟာရြန္) ထံမွ သိလာရတဲ့ ''သားသား မုန္႕ဖိုးနဲ႕ ဗလီေဆာက္မယ္'' ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ျပန္လည္ေဖါက္သည္ခ်ခ်င္ပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့လက အဲ့ဒီ ဆရာဝန္ဟာ အသက္ ငါးႏွစ္သာ ရွိေသးတဲ့ သူ႕သားေလးကို ဗလီေျမကြက္ဆီကို ေခၚသြားပါတယ္။
သားေလးက : ပါပါ- ဒီမွာဗလီ ဘယ္ေတာ့ေဆာက္မွာလဲ၊-
ဆရာဝန္ : ေဆာက္မွာေပါ့သားရယ္
သား : မေဆာက္ေသးဘူးလား
ဆရာဝန္ : ပါပါတို႕မွာ ဗလီအတြက္ လံုေလာက္တဲ့ ေငြ မရွိေသးလို႔ ေစာင့္ေနရတယ္ေလ သားရယ္
သား : ဒါဆိုသားသားလည္း ဗလီအတြက္ ပိုက္ဆံေပးမယ္။ သားသား saturday, sunday တိုင္းဝယ္စားတဲ့ သၾကားလုံးဘိုး မုန္႔ဘိုးေတြကို ေပးမယ္။
ဆရာဝန္ : သားက အၿမဲတမ္း၊ အပတ္စဥ္ မုန္႔၀ယ္စားေနတယ္ေလ။ သားသားအႀကိဳက္ မဟုတ္ဘူးလား။
သား : ဟုတ္တယ္။ သားဒီအပါတ္ သၾကားလုံးေတြဝယ္ၿပီးရင္ ေနာက္အပါတ္ မဝယ္ေတာ့ဘူး အဲဒီ သၾကားလုံးဝယ္မဲ့ ပိုက္ဆံကို ဗလီအတြက္ေပးမယ္။
ဖခင္ျဖစ္သူမွာ သား၏ စိတ္ခံစားမႈအေပၚ ပိတိၿပဳံး-ၿပံဳးေနမိတယ္။
ေနာက္ပိုင္း ရက္အနည္းငယ္ၾကာေသာ္ သားေလးရဲ့ အေပၚသြား နဲ႔ေနသည္ကို ဖခင္ျဖစ္သူက သိသြားၿပီး။ ဖခင္က နဲ႔ေနတဲ့ သြားကို ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ဆြဲႏွတ္ႏိုင္ရင္ ပိုက္ဆံ ၁၀၀ ေပးမယ္ဟု ေျပာလိုက္မိသည္။ ေနာက္တစ္ရက္မွာ သားေလးက သြားကို ကိုယ္တိုင္ ဆြဲႏွတ္လိုက္ပါတယ္။ ဖခင္ ျဖစ္သူက ကတိအတိုင္း သားရဲ႔ ေခါင္းအုံးေအာက္မွာ ေငြ ၁၀၀ ထည့္ေပးထားလိုက္ပါတယ္။ မနက္ အိပ္ရာ က ႏိုးေတာ့၊ သားက ေငြ ၁၀၀ ကိုေတြ႕ၿပီး အရမ္းဝမ္းသာေနပါေတာ့တယ္။
ခေလးအေမက သားသား ေမေမ့ကို ဒီေငြ ၁၀၀ ခဏေခ်းေနာ္။ ႏို႕သြားဝယ္လိုက္မယ္ေလ။ ညေနၾကရင္ ျပန္ေပးမယ္ ဟု ေျပာမိရာ-။
သားက : မရဘူး-- ဒီပိုက္ဆံကို ဘယ္သူမွ မေပးဘူး။ ဒီပိုက္ဆံ သားသားက ဗလီအတြက္ေပးမွာ။ ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။
ဒီလို သားေလးရဲ႔ အေၾကာင္းကို ၾကားရတဲ့သူတိိုင္း သေဘာက်ၿပီး ရီေမာရင္း တစ္ျပိဳင္တည္းပင္ အလ္ဟမ္းဒို႕လိလာဟ္ လို႔ ဆိုၾကပါ တယ္။ ခေလးကိုလည္း မျမင္ရပဲ ခ်စ္သြားၾကပါတယ္။
ကၽြန္မအေနရဲ႔ စိတ္ထဲမွာ- ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႔ စိတ္ေစတနာကို သိလုိက္ရေတာ့၊ အဲ့ဒီ ကေလးအတြက္ အင္မတန္မွာ ဂုဏ္ယူ ၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္။ တစ္ၿပိဳင္နက္ထဲမွာပဲ- စားစရာ ေသာက္စရာရွိပါလွ်က္နဲ႕ တြန္႔တိုစိတ္ ရွိတတ္တဲ့ လူေတြအေၾကာင္းကိုလည္း စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ--- ေပါ့။
ဒီႏွစ္၂၀၁၀ မွာ အဲ့ဒီ အစၥလာမ့္ ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ ပနက္ရိုက္-ေဆာက္တည္ပါေတာ့မယ္။- သူတစ္လက္ ကိုယ္တစ္အားေပါ့။ ၀တ္ေက်ာင္း ေတာ္ လွ်င္ျမန္စြာ ၿပီးေျမာက္ေရးအတြက္ မြတ္စလင္မ္မ်ား ဆုေတာင္းေပးၾကပါ ရေအာင္ေနာ္-။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment